W poszukiwaniu pierwotnego wzorca, czyli wszechświat jako gigantyczny hologram!

Że człowiek jest miarą wszechrzeczy wspaniale tłumaczy Nassim Haramein!

„Przekroczyć Horyzont Zdarzeń” to seria wykładów Nassima Harameina składająca się z czterech głównych części wraz z dodatkami. W części pierwszej Nassim przedstawia swój sposób rozumienia fraktalnej przestrzeni, który łączy ze sobą skończone granice jak i nieskończoność. Z naukowych wyliczeń wyłania się w w tej części obraz człowieka, który w sensie biologicznym plasuje się w centrum – pomiędzy wszechświatem w skali mikro i wszechświatem w skali makro.

Przedstawione w niej „prawo skalowania”, opisuje budowę wszechświata opartą na Złotym Podziale, (złotej liczbie – Fi), z którego wyłania się prawdziwe – moim zdaniem – znaczenie tego, co starożytni Grecy nazywali Anthropos metron, czyli „człowiek-miara”, a co my znamy dziś raczej w formie maksymy „Człowiek miarą wszechrzeczy”. I choć Nassim o tym nie wspomina, to jednak, między wierszami, zdaje się nadawać tej maksymie właściwy sens…